ارتباط بین ژن های بیماری زای هلیکوباکترپیلوری و ریز تکامل آنها در میزبان با پی آمدهای بالینی : مقاله مروری

هلیکوباکترپیلوری عامل مهم در ایجاد و گسترش بیماری های معده ای مثل گاستریت، زخم های گوارشی و لنفوم مالت بوده و یکی از عوامل مهم در بروز سرطان معده می باشد. هلیکوباکترپیلوری تنوع آللی و تغییرپذیری ژنتیکی بالایی را در ژن های مرکزی و بیماری زا نشان می دهد. به طوری که این تنوع ژنتیکی در ژنوم این باکتری نسبت به سایر باکتری ها بسیار زیاد بوده و در حدود 50 برابر بیشتر نسبت به جمعیت های انسانی می باشد. حفظ تنوع بالا باعث شده که این باکتری با چالش های خاص در میزبان های فردی مقابله کند. گزارش های اخیر نشان داده است که نوترکیبی به ایجاد ژن های جدید و خانواده ی ژنی کمک می کند. ریز تکامل در ژن های vaca و caga رویداد متداولی است که منجر به تغییر در فنوتیپ بیماری زایی می شود. این فاکتورهای بیماری زا به بقای باکتری در محیط اسیدی و سازگاری آن با شرایط نامناسب محیط اطراف باکتری در معده و مقابله با سیستم ایمنی میزبان کمک می کنند و باعث تخریب بافتی و پی آمدهای بالینی می شوند. در این مقاله مروری، ما ارتباط بین ژنوتیپ فاکتورهای بیماری زای هلیکوباکترپیلوری با پی آمدهای بالینی، ریز تکامل ژن های بیماری زای هلیکوباکترپیلوری در میزبان منفرد، ریز تکامل هلیکوباکترپیلوری در خلال عفونت اولیه و پیشرفت بیماری از گاستریت آتروفی به آدنوکارسینوما و نیز وضعیت عفونت هلیکوباکترپیلوری در ایران را بررسی کردیم. در نهایت ما فرضیه ای را مطرح کردیم که اگر الگوی تکامل توالی نوکلئوتیدی از نوترکیبی به جهش تغییر جهت دهد و میزان نوترکیبی به جهش (نسبت r/m) کاهش یابد، بیماری زایی باکتریایی ممکن است کاهش پیدا کند در حالی که به احتمال زیاد حیات باکتریایی حفظ می شود. به هر حال این فرضیه باید با طراحی آزمایش های بعدی مورد بررسی بیشتر قرار گرفته و اثبات شود.